Mood Konvokesyen

Citer semalam sebenarnya...tp, aku share ari nie...maybe xde kaitan pun dengan orang lain...tp, rasenye amat bermakna untuk diri sendiri. Jam 6.52 petang...tetiba dalam blast sms daripada UiTM ~ PENTING! Layari segera http://konvokesyen.uitm.edu.my untuk SEMAK & SAH maklumat peribadi anda sebelum 27/12/2017. 

Wow...rase mcm cepatnye masa berlalu...rase mcm baru je lepas VIVA kelmarin. Rase perasaan n nebes masa VIVA tak hilang pun lagi...rupa-rupanya dah 3 bulan berlalu lepas abis program Master yang diikuti untuk tempoh 2 tahun pengajian. Pejam celik...pejam celik...dah abis 2 tahun dan dah nak konvo pun...MasyaAllah...SubhanauAllah...mmg xterasa langsung.

Kepayahan dan dugaan yang dialami untuk tempoh 2 tahun tue...mcm hilang dibawa angin lalu...kalau dulu, rase mcm teruknya hidup aku nie...mana nk keje...mane nk study lagi...mane nk pikul tanggungjawab sbgi anak dan kakak lagi...dan masa untuk diri sendiri pun leh kira ngan jari...belum masukkan lagi masa untuk kawan-kawan dan sedara mara. Memang sangat pack dan terpaksa mengorbankan banyak perkara, hati dan perasaan semua orang. 

Walau bagaimanapun, sokongan dan dorongan keluarga sangat penting. Jika family memahami dengan cara hidup yang sangat tak terurus nie...dan sokong apa jua tindakan yang perlu dilakukan...semuanya akan ok...sokongan kawan-kawan juga sangat penting. Sokongan nie penting bila part mood kelaut datang...rase down n rase nak give-up dengan apa yang sedang dilakukan. Time stress dan tak cukup kaki n tangan untuk siapkan x-sgnmnt dan presentation...YES...time nie sokongan dan dorongan kawan-kawan sgt diperlukan untuk terus tabah dan sabar menghadapi Master Life. 

Bila lalu kat PTAR 1 or PTAR 2, masih terbayang-bayang...tue la tempat lepak bile abis opis hour...bermula jam 5.30 petang, mesti trus gi PTAR untuk buat x-sgnmnt dan slide presentation...walaupun, selalu stayback kt PTAR, tapi bile melangkah masuk je...mesti gi kt Kaunter PTAR, tanye library tutup jam berape. Motif selalu bertanyakan soalan yang sama adalah untuk tunjuk muka kt kaunter, so that dorg tau dan xkan lupakan aku kalo nk tutup library...hihi...tapi hakikatnya, xde la stay sampai library tutup pun...hihihi...saje je bt gempak. 

PC yang menjadi pilihan...opkos No. 13 or 14...tak tau nape...tapi memang akan pilih PC tue...dulu, dapat hack password PC...so, xde la auto log-off lepas 1 jam, bile time tengah kusyuk menaip. Plus, kadang-kadang dapat tgk drama korea online non-stop coz PC tak log-off. hihihi...tapi, akhirnya staf PTAR tue dapat tau...so, dorg tukar password...sedey gak...tapi, keje-keje utk bt xsgmnt dan slide masih berjalan lancar walaupun keadaan PC yang akan log-off automatic bile sampai timenye...mmg kena beringat sokmo untuk save setiap saat dan minit bile tgh menaip. Bagi mengelakkan dokumen hilang...tapi, bile dikenangkan sekarang...tue yang best sbnarnye...bukan senang utk jadi senang...bukan senang utk dptkan ilmu kalo tak de usaha dan tak lalui halangan dan rintangan. Nanti kemanisan menimba ilmu tue xde. 

Peraturan library selalunya dilarang bawa food; especially kalo dok dalam Computer Lab...tapi, kalo mcm aku yang pelajar yg dh bekerja nie...kalo dh masuk library, bile lagi nk kuar mkn...mmg tak akan kuar la...so, ape lagi...seludup food dalam bag...alaaa...food pun yang biasa-biasa je... roti... kopok... air kotak... biskut... pernah skali tue, makan ayam goreng...yummm...hihihi...xpernah berani lagi bawak masuk heavy food mcm nasi ke...bihun ke...hihihi...kire aku nie dalam kategori pelajar berhemah gak la...hihihi...coz ada sorg kawan tue sungguh berani...bawak nasi putih...siap bawak kicap lemak manis lagi...terang-terang letak atas meja komputer...plus makan dengan tangan...mcm ala-ala berpiknik dalam computer lab gitue...hihihi...tp, nasib baik staf library bukan jenis yang merounder n jalan-jalan buat spot check...kihkihkih...mmg gigih la tgk kwn tue mkn..siap bersila atas bangku yang dicantumkan dua...hihihi...kenangan...semua tue kenangan...

Library gak...pernah menjadi saksi jatuhnya air mata yg sgt banyak...mcm hujan lebat...kihkihkih...mesti pelajar-pelajar lain rase pelik...tapi, ntah la...hantu ape yang merasuk time tue...xde langsung perasaan malu ke..segan ke...hihihi...sebab ape aku nangis? hihi...dah lupa dah...benda yang tak sihat, xpatut disimpan lelama...buat penyakit hati je...so, lepas dah puas nangis...kompom, semua pun dah hilang...yosshhh...positif-positif...

Tempat lain yang biasa menjadi tempat lepak...adalah di Anjung DiRaja...sebelah Dewan Sri Budiman...pertukaran tempat lepak nie adalah disebabkan dan bertukar tempat keje...so, mcm dah jauh nak gi lepak kt PTAR 2...so, lokasi lepak terpaksa ditukar. Kat Anjung DiRaja tue...bukan best sgt pun...cuma cukup lah...ada meja dan kerusi plus ada soket untuk electric power...n ada wifi free gak..yang Selangor bagi tue...hihihi...so, leh la buat keje ngan aman...walaupun xde air-con, tapi angin dari alam sangat membantu menyegarkan badan dan minda masa buat keje di situ...

Setiap tempat mestilah ada kenangannye...opkos la coz jumpe kawan baru...or lebih kepada Junior Degree...student Accounting yang amik e-PJJ. Mereka nie tergolong dalam golongan yang tabah n gigih untuk menimba ilmu. Walaupun jauh terpisah ngan lautan, tetap gak harungi untuk menimba ilmu kat sini. Actually, budak tue daripada Sabah...hihi...2 orang...cian dia...dok sewa hotel...pastue, nk balik ke hotel xde transport...nk dijadikan citer...tlg la hntrkan dorg blik...hihi...borak2 n chit2...ada gk kwn nk borak...xde la boring sgt bt final proposal...esok paginye pn setup time utk jemput dorg kt hotel n bwk gi uitm...so, membantu org tue bleh bt hati gembira...hihi...

Semua kenangan2 nie muncul satu persatu...kalo nk diikutkan byk lg kenangan...tp...xmampu nk lontarkan dlm blog nie...semuanye tersemat dlm hati...

Majlis konvokesyen ke-88 yg dijangka akan diadakan pada bulan april-mei 2018...hopefully semuanya akan bjalan lancar nnt...aamiin...

#tengahadabengkelLNPT
#curi2taip
#exbossdhmasuk
#legaskitbossdhada